“BİR SENE'nin değerini anlayabilmek için sınıfta kalan bir öğrenciye sorun.
BİR AY'ın değerini anlayabilmek için, prematüre bir bebeği dünyaya getiren anneye sorun.
BİR HAFTA'nın değerini anlayabilmek için, haftalık derginin editörüne sorun.
BİR DAKİKA'nın değerini anlayabilmek için, treni henüz kaçırmış bir kişiye sorun.
BİR SANİYE'nin değerini anlayabilmek için, bir kazayı kıl payı atlatmış bir kişiye sorun.
BİR MİLİSANİYE'nin değerini anlayabilmek için,olimpiyatlarda gümüş madalya kazanan kişiye sorun.”

Yukarıda yer alan vurgulamada da görüldüğü gibi, milisaniye de dahil olmak üzere her zaman biriminin ne kadar değerli olduğunu bilmeyenimiz hemen hemen yok gibidir.

Peki bunu bilmek yeterli oluyor mu?

Tabi ki de hayır. Yeterli olsaydı, dünyada hiç kimsenin zaman diye bir problemi olmazdı.

Zamanı iyi ve verimli kullanmak, bunun için de doğru planlamak, yediden yetmiş yediye her insanın ihtiyacı. Zaman denilen değeri geriye getirme gibi bir imkanımız yok. Harcanan zaman artık geçip gitmiştir ve “zaman hazinemizin” bir kısmı yok olmuştur. Altın ve gümüş gibi değerli madenlerden oluşan bir başka hazinemiz daha olsa ve zaman hazinemizin eksilen kısmını tamamlamaya çalışsak, bunun mümkün olmadığını görürüz.

Anonim bir sözde de yer bulduğu üzere; “atılan ok, ağızdan çıkan söz ile birlikte, geriye dönmesi mümkün olmayan üç şeyden birisidir zaman.

Çoğu zaman boşa geçirdiğimiz zamanın farkında olmayız, ya da zamanımızın olmadığından, yetersiz olduğundan yakınırız da, asıl sorunun zamansızlık olduğunu bahane ederiz hep.

Geriye sarmanın mümkün olmadığı “zaman”kavramı böyle bir şey ..( Onun için harcarken iki kez düşünmek ve her ne kadar devretmese de iyiyi de,kötüyü kaydettiğini unutmamak gerek.).

Akıp gitmeden yakalayana ne mutlu…
 Ne güzel demiş Mevlana;..

Her gün bir yerden göçmek ne iyi,
Her gün bir yere konmak ne güzel
Bulanmadan,donmadan akmak ne hoş,
Dünle beraber gitti cancağızım;
Ne kadar söz varsa düne ait,
Şimdi yeni şeyler söylemek lazım.    

 Bu sözün üzerine de söz söylemek olmaz herhalde.…